GÖNÜL

Yıllardır bekledin gelecek diye,
Bu hasret azabı bitecek diye,
Bir gün bu talihin gülecek diye,
Boşa ümit edip bekleme gönül.

O seni unuttu, dönmez bir daha.
Kaç gece uykusuz çıktın sabaha?
Hakka isyan edip girme günaha,
Derdine başka dert ekleme gönül.

Gözyaşıyla ıslanan o yastığını,
O yokken bağrına taş bastığını,
Onsuz yaşamaya alıştığını,
Yare sitem edip söyleme gönül.

Bir gün döner diye umut bağlayıp,
Gönül yarasını közle dağlayıp,
Zaman unutmanın ilacı deyip,
Sen de unutursun aldırma gönül.        Muharrem ALKAN