Ayrılık rüzgarı esti ayırdı bizi,
Savurdu gazel gibi kırdı dallarımızı.
Attı her birimizi bir yana
Seni yad ellere ,beni gurbet ellere
Şimdi nerdesin ne hallerdesin?
İçinde ki ateş küllendi mi?
Unuturum demiştin unutabildin mi?
Kalbindeki yara kabuk bağladı mı?
Maziye bakıp o günleri hatırlıyor musun?
Ah... Yarım kaldı sevdamız,
Hayallerimiz, umutlarımız yok oldu.
Kadere boyun eğdik, kahretsin!
Karşı koyamadık gücümüz yetmedi.
Yüreğimden koparıp aldılar seni.
Çaresiz kaldım, üzgünüm.
Ne haldeyim bir bilsen!
Yaşanan onca acıya rağmen,
Yine de yaşadığımız güzel günler vardı.
Hiç unutmadım o günleri,
Hani yağmura aldırmadan ıslandığımızı,
Parklarda el ele dolaştığımızı,
Bankta başını omzuma koyduğunda,
Saçlarını okşadığım dün gibi hatırımda,
Hiç konuşmadan göz göze bakıp
Ne çok şey anlatırdık birbirimize.
Az şey mi yaşadık beraber?
Şimdi ne kadar üzgün olsam da,
Gözlerim nemlense de,
Avunmaya çalışıyorum hatıralarımla.
Muharrem ALKAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder