KARDELEN

Bir kış günü şubat ayında karlar arasında,
Bir çiçek açmış yol kenarında.
Üşüyor soğuktan yalnızlıktan tıpkı ben gibi...
Bir asi  soğuk rüzgar eser sallanır bir o yana bir bu yana,
Beyazlar giyinmiş bir gelin gibi.
Ben seni tanıdım ilk baharın nazlı gülü
Senin adın öksüz oğlan çiçeği.
 
 Benim çocukluğum köyde geçti,
 Sen kırlarda bayırlarda açardın ilkbaharda.
 Hani etrafında çiğdemler çakır oğlanlar açardı.
 Ben sizi incitmeden toplar bir demet yapardım.
 Annem için o sizi  koklayıp bağrına basardı.
 Bir de beni kucaklar teşekkür eder öperdi.
 Ah beyaz gülüm kardelenim öksüz oğlan çiçeğim.
 Umutla beklemişsin ilkbaharı aynı ben gibi.
 Seni koparıp koklasam çabuk solarsın,
 Burada dursan bir gecenin o insafsız ayazında donarsın.
 Gel seni derleyip götüreyim burada solma
 Yazdığım şiir kitabının arasında saklayayım
 Orada kal gelecek yıllarda hatıram olursun.
 Okuyanlarla tanışırsın.
 O sayfalarda dolaşırsan  kırık dökük aşkları.
 Yarım kalmış sevdaları , sitemleri  özlemleri.
 Umutları , hayallerimi mısralarda görür sen de beni tanırsın.
 Sen kırların bayırların öksüz oğlan çiçeği.
 Ben bozkırın bir köyünün bağrı yanık duygu yüklü   bir çocuğu.
 Kardelenim öksüz oğlan çiçeğim sen bana bakma.
 Sen doğada sen toprak da sen yerinde güzelsin
 Yıllar sonra sana rastladım hatıralarım canlandı.
 Seni sevdim benden sana selam olsun
Muharrem ALKAN