Kaçıncı Tövbe

Ne gözlerime yasak koyabildim,
Ne de gönül ferman dinledi.
Üzülürsün sevme dedim kalbime,
Kırk yerinden kırıldı da söz dinlemedi.

Hep sevda peşinden koştum yoruldum,
Her aşkın sonunda perişan oldum.
Tövbe ettim sevmemeye söz verdim,
Asi gönlüm yeminini tutmadı.

Bu kaçıncı tövbe bu kaçıncı yıkılışım,
Bu kaçıncı gönül kapıma zincir vuruşum.
Bu son olsun kalbim son üzülüşüm,
Dinsin artık acılarım gözyaşım.

İflah olmam gayrı böyle yanmaktan,
Kurudu göz yaşım hep ağlamaktan,
Her sevdadan yüreğimde iz kaldı.
Gönül uslanmadı acı çekmekten.

Muharrem Alkan